Saint Lucia part II
Door: Andres en weer met Maria als voorlees hulp!
Blijf op de hoogte en volg Andres
23 Augustus 2013 | Zuid-Afrika, Saint Lucia Estuary
Vanmorgen zijn we om een uurtje of half zes uit de veren geroepen. Het was namelik tijd voor de ochtend safari. Ik moet toegeven dat ik wel wawt opstart problemen had, maar na een kiopje koffie had ik ook mijn goede humeur ingepakt. We waren klaar om te vertrekken. Rond zes uur stonden we aan de gate van het Isimangaliso nationaal park, ingecheckt en wel gingen we opweg. Allemaal met onze verrekijkers, deze hadden we gekregen van papa en mama en komen al de hele vakantie van pas. Na een kleine tien minuten rijden zagen we het eerste bokje al. Hij stond lekker te ontbijten tijdens het ochtendgloren. Het mooie bruine beest leek totaal niet te schrikken van een autootje vol toeristen en bleef door eten. Tot we het raampje open deden voor een foto. Toen liet hij t gras even voor wat het was, strekte zijn pootjes en hups, weg ws hij. De spanning zat er in, we waren namelik op zoek naar het grote wild, zebras,giraffe,olifanten en het luipaard. Na een driekwartier in de uato gezeten te hebben, en al ontzettend veel bokjes gezien te hebben zijn we even gestopt. Dit nationaal pak is erg goed onderhouden, overal zijn uitkijk punten met design toiletten. Het is erg leuk omdat d e punten over verschillende delen van het park uitkijken. De duneloop keek uit over de duinen, de Catalina Bay keek uit over een meertje. Deze pauzeplek was het allermooist, midden in de wetlans had je dus eerst weer die design toiletten, daarna liep je een voetpad over met allerlei voetafdrukken van grote dieren er in gegoten. Aan de zijkanten stonden touwen zoals op de rode loper. Zo liep je omhoog en omlaag tot je bij een prachtige uitkijk plek kwam. Helemaal dichtgetimmerd en met een etage en raampjes. Zodat de dieren je niet zouden aanvallen, maar je ze we kon zien. Het was erg mooi om tijdens het ochtendgloren te kijken naar het meer. Er zat een zwijntje hier, er sprongen wat hertjes daar, er vlogen tientallen volgels en er was een guppo met een baby guppootje. Heeeeel heeeel ver weg leek een katachtige te staan, ons hart ging te keer. Was het en luipaard?? Helaas lagen onze verrekijkers in de auto, toen zijn we maar weggereden. Na weer wat stops gemaakt te hebben was het tijd voor ontbijt. En ook daar was aandacht aangegeven door het park. Een zevental picknickbanken met prive-braai, een luxe toilet gebouw en een parkeerplaats. Hier zouden we prima kunnen ontbijten. Nadat ik de koffie uit het lekkende bekertje had gegooid, kwam er hete koffie op Maria. Hieruit ontstond een flinke ruzie met papa en mama. Dat ontbijt heb ik weggegooid en is later door een aapje opgegeten. Nadat we de ruzie hadden goed gemaakt liepen mama en ik terug naar de auto. En daar zat een hele groep apen te wachten opde restjes van het ontbijt. Snel koffie uit een niet- lekkend bekertje gemaakt voor mama papa en mezelf. Een broodje naarbinnen gewerkt en naar de rotsen gelopen, hier zaten Sven papa en maria te genieten van de ruige zee die over de rotsen heensloeg. Tot dat Sven en krab gespot had, hij was in 1 miliseconden verdwenen en naar de auto gevlucht. Toen was het tioijd om verder te rijden. Het was al 12 uur. Snel nog even wezen plassen, dat was noog een hele klus. De aapjes hadden zin om ons toilet bezoek te boycotten, want ze renden vrolijk achter je aan het toilet gebouw in. Ik had een broodje pindakaas in mn hand waar een aapje zeeeer geintresseerd in was. Zonder dat ik het doorhad, ineens zie ik het beest achter me aan rennen en neem een sprintje. Die aapjes waren vreselijk bijdehand. Maar ook zo ontzettend schattig, inmiddels hadden we nog steeds geen groot wild gezien. Gelukkig wel heel veel zebra's. En toen uit het niets, we reden door het park, en opeens staat er op 10 meter afstand een neushoorn! Papa stapt boven op de rem en onze verrekijkers worden tevoorschij getoverd. Wt ws dat gaaf zeg, zon enorm beest een paar meter van je auto. En alsof het niets was, er liep zelfs een baby met hem mee! Een klein neushoorntje. Hety was zo vreselijk schattig omdat het beestje zo vreselijk druk en lomp was. Ik denk dat we wel honderd fotos gemaakt hebben. We waren de moed al wat kwijt want het was al na enen en we hadden vanmorgen eigenlijk alleen maar hertjes gezien, en toen toch ineens kwam het grote wild langs. Na onze tocht kwamen we uit bij Cape Videl, hier was het strand en onze eindbestemming. Het wa mooi weer en voor Maria Sven en papa tijd om te zwemmen. Met al onze spullen liepen we langs de v resleijk ruige zee. Langs alle borden, PAS OP! STERKE STROOM. Wehadden ons gesetteld onder een mooie boom. Geen rekening gehouden met de aapjes die uit waren op onze tasmet proviand. Even een dutje kon geen kwaad dachten we, tot dat er een kudde apen zat te loeren naar de koeltas. Sven en papa waren het water niet uit te krijgen,het was vrij gevaarlijk. Ten eerste was de stroom echt srerk, volwassen mannen werden meters meegesleurd en de kant op gegooid, ook zwommen er haaien langs de kust. Een visser vertelde mama en maria dat hij vorige week een HAAI van zoveel kilo aan de haak geslagen had vanaf het STRAND. Korotm, alle reden om op alert te staan. Rond een uur of drie werd het vloed, en dat was te merken. Binnen no-time was het hele strand we. We waren steeds meer de heuvel op gaan liggen, en ineens komter 1 golf. Net op tijd hadden we onze spullen gepakt. Deze golf sloeg wel de spullen van de buren mee. Je zag boeken,slipppers en handdoeken mee worden gesleurd. Net op tijd hadden we onze tassen opgetild. Kortom, tijd om te gaan. En weeeer de auto in, door de Wetlands terug naar de lodge. Wauw, het begon al te schemeren en we zagen NOG meer neushoorns. Onze dag kon niet meer stuk, we tellen nu ook de MINI-FIVE. We hebben een baby gnoe en neushoorn gezien namelijk. Het was een fantastische dag, meer dan elf uur hebben we in de Wetlans doorgebracht maar het was het zeker waard. Morgen gaan we nog even de Wetlands in en in de avond een nachtsafari maken, want we willen het Luipaard zien. Op de erug weg zijn we nog even Catalina Bay ingereden, en ja wel het 'luipaard' stond er nog en maakte nog steeds dezelfde beweging. Deze keer me de verrekijker kwamen we er toch achter dat het een bosje was....
Nu lekker slapen na de heerlijke braai!
Groeten van de Big Five