Malealea

Vandaag gaan we weg uit Clarens, we gaan drie nachtjes in de Malealea Lodge in Lesotho slapen. Na een best lange maar toch comfortabele reis kwamen we bij de grens, nog steeds geen Wifi trouwens, we hadden voor het laatst internet op London Heathrow. Dit komt omdat we in de bergen en vrij afgelegen zitten. Na de grens over te zijn gegaan, door gereden naar de Lodge waarvan 3 KM over de onverharde en hobbelige weg. Eenmaal daar aangekomen in Malealea zagen we pas hoe arm het was. Het was een echt afrikaans dorpje. Iedereen die wel eens een goede Cowboy film gezien heeft, weet wat ik bedoel. Huisjes van klei, rook uit de huisjes, mensen in kleden tegen de kou, veel paarden en honden. Het lijkt wel alsof Malealea is blijven hangen twintig jaar geleden. ER is g een stroom en al helemaal geen verwarming. Alleen de lodge waar we zaten had tussen 17.00 en 22.00 uur stroom. Voor de rest was het er niet. Ik was nogal in shock, ik had zo gehoopt op internet verbinding. Bij het inchecken was er wat misgegaan waardoor we het familie huis niet meer hadden. We kregen twee aparte hutjes toegewezen en een gratis maaltijd. De volgende morgen was het ijskoud, net als de nacht ervoor. De banen waren zels bevroren. Maar het klaarde op en we gingen weg, we gingen paardrijden. Je hoefde er geen ervaring voor te hebben, ik vond het doodeng. En heb echt staan schreeuwen toen mijn paard ineens ging rennen. We reden wel echt door een prachtig gebied, dwars door de bergen, bergje op, bergje af. De ravijnen naast ons werden mij iets te veel van het goede, mijn paard nam namelijk zijn eigen weg en luisterde niet bepaald naar de weg die ik voor ogen had. Ik ben afgestapt en gaan lopen. De vier andere helden g ing zonder een kik te geven door. Eenmaal boven was ik weer opgestapt en zijn we verer gereden. Vier en half uur duurde het paardijden. We hebben op de pauze plek een watervalletje bezocht. De gidsen van de paarden gaven ons over aan de gids van het wandelen. Zo verdiende iedereen een beetje aan het toerisme. Een mooi systeem, als je bedenkt dat mensen hier uiterst gelukkig zijn met 10 Rant, ongeveer 0.75 euro cent. Na de vaterval gezien te hebben, zijn we weer terug op het paard gegaan. En het uitzixcht was te mooi voor woorden ! we zaten vrij hoog en je kon eindeloos naar bergen, bomen en struiken kijken.Af en toe zag je een ezeltje staan, hier en daar kwam je een groep toeristen tegen. Maar de stilte die er toch heerste verbaasde me. Het is hier zoooo uitgestrekt en alles is zooo ver van elkaar af. Mensen wonen helemaal afgezonderd op bergtoppen. De terugweg ging me beter af dan de heenweg. Ik wist een beetje hoe ik hem onder controle kon houden. Papa wilde graag rennen met zijn paard en deed steeds zijn uiterste best om het beest aan te sporen maar in plaats van dat zijn paard een drafje aannam gingen de paarden van Sven en mij er vandoor. Ik weer gillen, want dat vond ik nog wel eng. Totdat ik een manier gevonden had om het beestje te laten stoppen. Aan het einde van de rit hebben MAria sven en ik zelfs wedstrijdjes gedaan wie het snelste was. Het rijden was echt heel leuk, vooral omdat de omgeving ook zo bijzonder mooi was. Na het paardrijden hebben we even gerelaxt. We hebben wat getafeltennist in de game room. Er waren ook andere Nederlandse jongens waar we rond de tafel mee gespeeld hebben. Toen hebben mamsie en maria pasta gekookt en hebben we die in de algemene keuken op gegeten. Nog een spelletje klaverjas gedaan in de bar en toen was het al tien uur. De bar ging dicht en de stroom eraf. Tijd om te slapen dus. De volgende morgen hebben we best uitgeslapen, voor hier, namelijk tot negen uur. Vandaag gaan we mountainbiken, zelfs Mama stapte vol goede moed op de fiets. Die is natuurlijk alleen nog maar gewend te fietsen op een elektrische fiets. Dus dat vonden we allemaal al knap. Maar toen de eerste heuvel kwam is mama afgehaakt. Misshien maar beter ook, want als zse zou vallen zou het voor haar lichaam en gewrichten niet zo goed zijn. Snel nog een foto gemaakt om te bewijzen dat ze wel de moed heeft gehad om het te proberen. Toen zijn we met zn vieren doorgereden, langs de school met uitzicht op de lokale kerk. Bergje op, bergje af. Eenmaal op de pauze plek hebbe nwe wat kale boterhammen gegeten en toen teruggegaan, dit was het leukste. We gingen bergje af, vooral Sven en papa zijn natuurlijk geroutineerd. Vooral Sven ging hard, als tweede gelijk achter de gids aan. Ik vodn het eng omdat de wegen onverhard waren en overal hinderljike steentjes had liggen. Je kon zo wegglijden met je wiel. Maria haalde me in, papa haalde me in, en toen dacht ik ook : ach wat, we gaan er voor. Zo zijn we met zijn vieren door het prachtige Lesotho gescheurd. We hadden allemaal al spierpijn van het paardrijden, en na het mountainbiken was die niet minder geworden. Terug in de lodge even tafeltennis met sven mama en maria gedaan. Daarna zijn maria papa mama en ik het dorpje ingegaan om is rond te lopen. Ik vond het wel lastig omdat ik denk ik niet graag armoede onder ogen zie. Maria haar reactie was compleet tegen overgesteld aan die van mij, ze ziet zichzelf zo in een clinic werken en de kinderen van de ondervoeding redden. Maria kan er dus best tegen, wat ik knap vind. Toen we liepen kwam er een jongen naar ons toe, hij wilde ons graag rondleiden. Zo kon hij ook weer een centje verdienen. Hij nam ons mee door het dorpje. We zijn in een huisje geweest waar een soort handicraft shop was. We voelde ons verplicht iets te kopen en kochten een onderzettertje van bierdoppen en voor Maria een huisje. Toen gingen we verder, langs de boeren,varkens en paardebn, langs de plaatselijke bar waar alle mannen op zondag leker aan de zuip gingen. We hadden het dorpje veel beter gezien dankzij de jongen waarvan ik de naam al niet meer weet. Hij leerde ons ook nog wat woorden, hij was oprecht blij dat er toeristen waren. Na de toch wel indrukwekkende rondleiding hebben we even gelezen en muziek geluisterd. Daarna hebben sven en ik chippies gehaald in het dorp. En toen konden we lekker een 5 uurtje doen inde algemene keuken. Het werd er druk, toen mama en ik de rijst gingen koken kwam er een groep van 13 man aan. Je kon duidelijk zien dat de koks duits waren. Er kwamen zes stalen kisten binnen en er werd een enrome doos gehaktballen en een kratje bier uitgehaald. Na het eten vroeg gaan slapen omdat de stroom om half tien al er af ging. Morgen gaan we weg hier. Ik vind het wel prima. Ik vond het te afgelegen, geen internet, weinig stroom en naast het paardrijden en mountainbiken is er niet veel te doen. Ook is het ook ijs en ijs koud.

Groetjes uit Zuid-Afrika